Satin Sheets Romance
Series: THE ENIGMA VII
BY NIMFA BECK
HAVEN
Tinutulungan ko si Nana Lupe maghiwa ng sibuyas nang bigla siyang magtanong. “Tinatanong ni Julian kung kailan ka daw mag-e-enroll.”
Napatingin ako sa kanya. “Nana, twenty five na po ako bakit pa ako mag-aaral, kada sem na lang ito ang topic namin.”
“Gusto niyang mag-aral ka.”
Series: THE ENIGMA VII
BY NIMFA BECK
HAVEN
Tinutulungan ko si Nana Lupe maghiwa ng sibuyas nang bigla siyang magtanong. “Tinatanong ni Julian kung kailan ka daw mag-e-enroll.”
Napatingin ako sa kanya. “Nana, twenty five na po ako bakit pa ako mag-aaral, kada sem na lang ito ang topic namin.”
“Gusto niyang mag-aral ka.”
“Ayoko, ang tanda ko na, nakakahiya sa mga classmate ko nun.”
“Hindi ka naman mukhang twenty five. Mukha ka pa ring sixteen. Okay lang yan. Mag-enroll ka.”
“Late na ako. Huwag na.”
“Sayang naman, hindi naman lahat inaalok ni Julian ng scholarship.”
“Hindi niya ako kailangan maging scholar, tama na sa akin na nandito ako sa bahay niya, kumakain sa oras at may suweldo. Naka-ipon na nga ako, eh.”
“Paano ka naman makaka ipon, binibigay mo din lahat sa Orphanage ang suweldo mo.”
“Kalahati lang, ha, yung kalahati nandito sa akin.”
Napa-iling si Nana Lupe. “Ni hindi ka man lang bumili ng mga gamit mo.”
“Kailangan nila iyon, eh.”
“Marami namang tumutulog sa orphanage, si Julian lang ay maraming binibigay doon.”
“Iba naman yung bigay ni Julian, iba naman yung sa akin. Saka, malaki ang utang na loob ko dun. Sila nag-alaga at nagpalaki sa akin. Kahit binigay nila ako dito kasi malaki na ako at may ipapalit na sila sa akin doon na mas nangangailangan, malaki pa rin ang naitulong nila sa akin.”
“Pinalaki ka na ni Julian, Janna.”
I smiled at that. Ibinigay ako ng madre superyora kay Julian when I was only seventeen. Mula noon hanggang ngayon ay pinipilit ako ni Julian mag aral. Ayoko na lang talaga. Okay na ako dito, mag-iipon na lang ako para kapag may nangyari at kailangan kong umalis ay may pang simula ako. Alam ni Nana Lupe ang side line ko. Gumagawa ako ng cross stiches pinapa-frame ko, tapos ay pini-picture-an at pinopost online. May mga regular buyer na ako na nakaabang agad. Times five lagi ang presyuhan. Halimbawa ay gumastos ako ng five hundred sa isang trabaho including frame. 2,500 agad ang benta ko. I had big clients lately, may nabenta akong five thousand worth.
Madami naman akong vacant time dito sa bahay kaya nagagawa ko iyon. Simple lang kasi ang trabaho ko, tulungan si Nana Lupe. Kapag busy siya, busy din ako. Taga luto lang naman siya. Yaya siya ni Julian mula nang ipangJannak si Julian, nung lumaki na at umalis ang cook ng mansion, si Nana Lupe ang nag boluntaryo na pumalit.
I had been here for 8 years at si Nana Lupe at para ko nang Nanay. Si Julian ay para kong kapatid. Mabait siya sa akin at spoiled niya ako. He was always joking na nung irekomenda ako sa kanya ay hindi niya ako natanggihan, nakita niya na daw agad ang mapapangasawa niya. That was a good thought. And I love him, bakit hindi. He had everything at napaka bait, alam ko lang talaga na hands off ako dapat sa kanya, may babaing nararapat sa kanya at hindi ako. I’m not a dreamer, I’m a doer and Julian was a dream, so to want him is a no, no.
“Dadating yung house cleaner maya-maya. I lock mo yung kuwarto ni Julian baka pasukin naman.”
Tumango ako, ayaw ni Julian ipalinis sa iba ang silid niya, ipinapakisuyo niya iyon lagi sa amin ni Nana Lupe. Walang katulong sa bahay, side kick ang tawag sa amin ni Julian. Ang house cleaners ay siya na ring tagalaba. Dumadating sila every other day. May boy na nag aalaga ng hardin at naglilinis sa labas. Isang driver na ginagamit ni Nana Lupe kapag hindi niya ako kasama at dalawang security guard na pirming nasa guard house unless tawagin. Sa suma tutal ay aalog alog kami sa napaka laking mansiyon.
“Sigurado kang Ipad lang ang gusto mo sa pasko?” Speaking of the devil. He entered the kitchen dala ang baso ng orange juice.
Napatingin ako. I smiled. Galing kay Julian ang laptop ko three years ago pa, taon taon he was asking what gift I want for Christmas. I didn’t ask for anything the previous two years so he gave me cash na mas malaki pa sa 13th month pay ko. Now I asked for Ipad at nakukulangan pa siya? Ang loko talaga nito. Buti na lang hindi kami abusado ni Nana Lupe. Nana Lupe asked for a new flat screen TV on her room. Five years na kasi yung nandoon. I don’t watch TV kaya naman walang TV sa kuwarto ko.
“Tinatanong kita.” Naupo siya sa stool sa tabi ko. “Bakit naka shades ka? Namamaga ba yang mata mo?”
I saw Nana Lupe smirked.
“Maya-maya malalaman mo kung bakit. Ipad ang gusto ko, kahit yung 2nd edition lang para hindi msyadong mahal.”
“Ipag-sa-shopping kita, luma na yung mga damit mo.”
I looked at him. “May pambili ako ng damit, ayoko lang, nasusuot pa naman ang mga damit ko. Hindi naman ako lumaki mula nung mag-seventeen ako.”
He smiled, ang guwapo talaga niya. “Anong niluluto nyo?”
Si Nana Lupe ang sumagot. “Pecadillo, dadamihan ko para sa mga maglilinis.”
Tumango si Julian. Tumingin ulit sa akin. “May gagawin tayo mamaya sa control room, may ituturo ako sayo.”
I looked at him. Ang control room ay maraming computer at monitors, nandoon lahat. Pati ang control ng security system ng bahay at ng opisina ni Julian. Pati ang negosyo niya sa ibang bansa, minsan kapag hindi siya pumapasok sa opisina ay doon niya kinakausap ang mga tao niya. “Bakit ako?”
“Nag-re-reklamo ka na nagdadala ako ng babae dito sa bahay. Eh di ikaw na lang ang kasama kong gawin iyon.”
“Hindi ako nag re-reklamo ha, pakialam ko naman. Humihingi ka kasi ng date. Bakit hindi na lang sila I-date mo?”
“Bakit ko sila aalukin ng date eh mga trabahador ko lang yun?”
Napatingin ako kay Nana Lupe, naiiling na ngumiti lang siya. Sanay na siya sa amin, para kaming mag asawa kung mag away, and Julian always defend himself. Ayaw niyang sumama ang tingin ko sa kanya bilang lalaki. Hindi niya alam, he would always be my hero.
He kissed my cheek, pinunas ko ng kamay ang pisngi ko, tawa siya ng tawa. “May dadating mamaya, bago ako dumating. Paki estima muna, si Kiel yun, kaibigan ko, balikbayan. Huwag kang magpapaligaw, susuntukin ko iyon!” Tumayo siya. “See yah!” He left the kitchen.
“Kung hindi lang terorista ang Nanay nun at alam kong magiging sakit ng ulo mo, ibubuyo kita kay Julian, mabait na bata iyan at mahal na mahal ko.”
I just smiled. Hindi ko pa nakikita ang Nanay niya at wala akong balak makilala.
Kung makatingin si Kiel, akala mo lalamunin ako. Nakasimangot sa si Julian.
“Bumalik ka nga kung saan ka galing?” He told me.
Napa-isip ako. “Sa Nanay ko? Di ko siya kilala.”
Tumawa si Kiel, lalong sumimangot si Julian. “Umakyat ka sa kuwarto mo. Sabi ko sayo huwag ka nagpapakita sa mga manyak!”
I rolled my eyes. “Eh, di dapat matagal na kitang pinagtaguan.”
Muling tumawa si Kiel. “I like her sense of humor.”
Inilapag ko ang pineapple juice at sandwiches sa coffee table. Ang aga dumating ni Julian, parang inabangan niya talaga si Kiel.
“It’s not for you to like Kiel.” mariing sabi ni Julian. He looked at me. “Umakyat ka na sa kuwarto mo, puwede?”
“Tutulungan ko pa si Nana Lupe sa kusina.”
“Ang daming tao dun, kailangan ka pa niya?”
“Mga cleaners’ yun, nag-mi-miryenda lang.”
“Fine! Umalis ka muna dito at huwag ka munang magpakita.”
I pouted and walked to the kitchen. Tinulungan ko si Nana Lupe sa niluluto niya. Mga isang oras na kami dun at nakaalis na ang mga house cleaners nang pumasok si Julian.
“Umalis na ang bisita mo?” Si Nana Lupe.
He sat on the stool beside me but looked on Nana Lupe. “Sa susunod po na may bisita ako at lalaki… Lalo na kung lalaki, pakiusap huwag ninyong palabasin dun si Janna.” Then he faced me. “At ikaw, huwag kang humaharap sa mga tao ng naka shorts ka!”
Napatingin ako. “Hindi naman ako makapaniwala sa pagiging old school mo. Hinuhubaran mo nga ang mga babae.”
It pissed him. I saw pissed him at the corner of my eyes. He grabbed my wrist, nagulat ako, pati si Nana Lupe ay napatingin.
“Julian…”
“Huwag mo akong pikunin! Akin ka lang, akin! Na-i-intindihan mo?”
Ano ba pinagsasasabi nito? Napatingin ako kay Nana Lupe, nakakunot ang noo ng matanda, nakatingin kay Julian.
I looked back at Julian, sinikap kong hilahin ang kamay ko pero hindi niya binitiwan.
“Mula ngayon kapag may bisita akong lalaki, hindi ka magpapakita. Magbihis ka, we’ll shop for your clothes!” Tumayo siya saka ako binitiwan.
“Hindi kailangan-,”
He gesture his point finger to have me stop from talking. “No buts! Get up from there, sa labas tayo kakain.”
“Huh!”
“I’ve waited for you for so long Janna. You are already twenty five, barely a child. Kung pinagNanasaan ka rin lang ng lahat. I’ll do my claim instead!”
I gasped. “Thirty minutes in the car!” He walked out of the kitchen.
Napatingala ako kay Nana Lupe.
“Akyat na… Ngayon ko lang nakitang nagalit yun sa iyo hindi siya nagbibiro, magbihis ka na.”
“Hindi ko siya maintindihan, bakit ganoon?”
“Itanong mo lahat ng gusto mong malaman sa kanya. I’m sure he would gladly answer.”
“Nana Lupe,”
“Hindi ka sasaktan ni Julian, Pisikal man o emosyonal, magbihis ka na.”
I can’t move.
“Janna!” We heard a yell from the outside. It reverberated around the house.
“Bilis na!” Si Nana Lupe.
I reluctantly went out of the kitchen and went up to my room.
He was very bossy today and I didn’t like it. Nakasimangot ako sa duration ng walking escapade namin sa mall. He chose my clothes, mostly dresses na hanggang tuhod kung hindi man mahaba. Ang pang alis at skirt na hanggang tuhod o jeans ang pambahay. Mostly blouses than plain t-shirt. Lot’s of stiletto’s and wedges. Iisa lang ang pambahay na slipper. Naloloka ako sa kanya. He was changing my entire wardrobe. Napapano ba itong lalaking ito?
Nakakatatlong balik na ang driver sa sasakyan para ilagay ang mga pinamili namin dahil hindi niya na kaya. Sumasakit ang ulo ko kay Julian. I plainly dislike him today. Nang mapagod, nakakakita siya ng buffet restaurant. We got in, hindi ako makakain, naiinis ako. He got me a plate, siya ang naglagay ng foods sa plato ko. He carried it all through out at hinatid ako sa table, then he went back to get his food.
I looked at him from afar. He is everything that every woman dreams about. Ang daming prank callers sa bahay, wanting to talk to him. I can always dream but whatever happen I try not to hope. So bakit ko tinggap lahat ito? Wala lang. Kasi kapag tinanggihan ko ay mag aaway lang kami. Hindi niya ako pakikinggan, maiinis lang ako sa kanya. Ang importante hindi ko ito hiningi.
He walked back and sit beside me. “Bakit hindi ka kumakain?”
“Bakit kailangan mo akong bilhan ng mga ganoon damit. Hindi naman ganoon dati, ah.”
He didn’t look at me. “You will need that.”
“Bakit nga?”
“Because I will announce our engagement and I will bring you with me in different functions.”
“What? Naloloko ka na ba?”
He grinned. “Bakit sa tingin mo nasa bahay ka? Why am I taking care of you?”
“You can’t do that against my will!”
“What’s your reason for not doing it?” He dared.
I stared at him, hindi ako makapaniwala. “Is this your plan from the start?”
“Yes…”
“Kaya mo ako kinuha sa Orphanage?”
“I bought you…” He said in a very hard tone.
“No!”
“Yes… and don’t you dare cry dahil wala namang nakakaiyak, kumain ka!”
I looked at the food. Paano ako kakain? What’s happening. Bakit ako for sale? Bakit niya ako kailangan bilhin? “You have a lot of women.”
“Hindi ko sila gustong pakasalan.”
“Why do you want me?”
He turns to me. He gave me a once over. “Wala ka bang bilib sa sarili mo?”
“I have nothing!” Gigil na sabi ko sa kanya.
He grinned unknowingly. “You don’t have to have anything. I have them. Our union will be beneficial for us both.”
“I don’t have to be married to you!”
“You do, believe me. Huwag na natin pagtalunan ito. Mamaya pupunta ang mama sa bahay with the wedding coordinator. You will talk about the engagement party.”
“No!”
“Yes… Tapusin mo ang pagkain mo, aalis na tayo.”
Natulala ako, ano bang sasabihin ko? Ano bang gagawin ko? “Bakit kailangan mo mag-asawa agad? High School graduate lang ako, walang maipagmamalaki.”
He looked at me patiently. “Janna, your IQ is 125. Hindi mo kailangan makatapos ng college para mapatunayan na matalino ka, although gusto kong mag-aral ka, you being just a high school graduate wont be a hindrance to us.”
“What do you want? Hindi ko ito maintindihan!”
“Shhhh…”
We looked around, nagtitinginan na ang mga tao. I swallowed and look down. God! Paglinawin nyo po ang utak ko.
He took my hand and kissed it. This was a Cinderella story. Except I am no Cinderella, that makes the story invalid and sacrificial. What’s going on?
“Alam ng mama mo na papakasalan mo ako?”
“Since long time ago.”
“Bakit hindi ko alam ito?”
“I was thinking that you will get attracted to me at hindi na kailangang sabihin sayo. But I have been asking for a date. Kahit isa lang. And you think it’s a joke.”
“I’ll give you the date that you want, hindi kailangan magpakasal o maging engage tayo.”
“Too late.”
Why??? Nothing is too late in this world, shoot! I cupped his face. “I’ll give you the date. Kailan mo gusto? Tonight? Tomorrow night?”
Sandali siyang natigilan.
There must be a reason kung bakit niya ako pakakasalan at iyon ang aalamin ko. I swear!
“Tomorrow night.”
“The engagement is off?”
“For now…”
I smiled. “Saan?”
“Sa pool side ng mansion. I will have everything prepared.”
Tumango ako. “That’s better…”
“I hope so…” He stood up. “Let’s go…”
I walked beside him, dumaan siya sa kahera at nagbayad. Then he took my hand and walked me out of the restaurant.
I sighed…
Nilingon ko si Nana Lupe. “Maganda na po ba ako?”
“Ubod ng ganda.”
I smiled.
“Bigla ka yatang napapayag ni Julian makipag date?”
Kesa pakasalan niya ako agad. Hindi ko na sasabihin kay Nana Lupe. “Hindi po ba ako alangan kay Julian?”
“Hindi Janna, maganda ka naman, matangkad at matalino.”
“Pero kung tutuusin parang katulong lang ako dito di ba?”
“Kahit kailan ay hindi ko naramdaman yan.” Ngumiti siya.
I looked away, tama naman siya, mahal kami ni Julian. “Nana, nagbayad ba si Julian para makuha ako sa orphanage?”
Kumunot ang noo ni Nana Lupe. “Si Julian ay regular na nagbibigay sa orphanage na iyon. Paano mo sasabihing binili ka niya? That’s very rude to say.”
I thought about it, tama si Nana Lupe. He’s very rude. “Ibig sabihin, hindi niya ako binili?”
“Kung ang bilihan ay ang pagbibigay niya ng malaki nang kunin ka niya. Limang doble sa normal, siguro nga, pero hindi bilihan ang tamang termino. Karagdagang tulong lang para sa orphanage. They didn’t sell you. They entrusted you to him. Nangako siya na aalagaan ka. At iyon nga ang ginawa niya.” Napapa-English si Nana Lupe when she’s stressing a point and she’s doing it with flying colors.
Niloko ako ni Julian. Tinakot niya ako kanina para matuloy itong date na to? Yari sa akin iyon mamaya! Grrrrr!
“Bumaba ka na, hinihintay ka na ni Julian.”
I reluctantly stand. Yari sa akin yung lalaking iyon, makikita niya! I’ll give him nightmare!
Lumabas ako ng silid. I went down the stairs. I got out of the back entrance. Then I saw him. Beside the pool. Sinalubong niya ako. “Hi, sweetheart.”
I smiled. “Hi!”
Guwapo talaga ang loko. And he was wearing a business attire except the coat, pinaghandaan talaga ang date na ito. Pinaupo niya ako sa isang silya, then he sat across me, kung makatitig, matindi pa kay Kiel kahapon. May waiter na nag se-serve ng pagkain.
We started to eat the soup.
“You are so beautiful, Janna.”
I almost rolled my eyes pero pinigil ko lang. Naghahanap pa ako ng tiyempo.
He ate his soup. Sumabay ako. I touch his hand on the table. Nagulat siya at nag angat ng tingin.
I smiled sweetly. “You look so handsome tonight…”
He smiled. Hindi makapaniwala. Pinisil niya ang kamay ko at hinalikan. Then he stood at itinabi ang upuan sa tabi ko. He faced sideways to face me.
I smiled at him sweetly.
Nagsisimula na ang mokong. He pushed my hair aside and massaged my neck. Pambihira, nakaka L naman talaga. I closed my eyes and stretched my neck. He pulled my head. Next thing I knew he was kissing me already and it’s too late to back out.
It felt so good. His mouth on mine was fiery, and sweet, I love this. He was teaching me how to kiss and I was flying in the air. I pulled his head and tried to kiss him back.
He groaned. “Baby…”
This is my first kiss and I wonder why I waited this long. I felt his hand on my neck, going to the top of my breasts while his other hand was pulling my head more. I am forgeting where I am and what what am I totally doing.
Then he whispered. “Babe, sleep with me tonight…”
Nagising ako. I looked at him.
He was smiling like an angel. Saka ko siya inirapan. “Ano ka, sinusuwerte?” I stood up.
“Hey, saan ka pupunta?”
“Paki mo!”
“Hindi pa tayo kumakain ha!”
“Ipalagay mo yan sa ref! Kakainin ko bukas.”
Gulong gulo siya.
“At huwag mo na akong lolokohin ulit ha! Anong pinagsasasabi mong you bought me! Baka ikaw ang ibenta ko!” I marched to the mansion again.
I still heard him calling me. “Janna! Janna!”
I preferred not to listen. Bahala na bukas pero hindi ako puwedeng linlangin! Adik ba siya?
“Hindi ka naman mukhang twenty five. Mukha ka pa ring sixteen. Okay lang yan. Mag-enroll ka.”
“Late na ako. Huwag na.”
“Sayang naman, hindi naman lahat inaalok ni Julian ng scholarship.”
“Hindi niya ako kailangan maging scholar, tama na sa akin na nandito ako sa bahay niya, kumakain sa oras at may suweldo. Naka-ipon na nga ako, eh.”
“Paano ka naman makaka ipon, binibigay mo din lahat sa Orphanage ang suweldo mo.”
“Kalahati lang, ha, yung kalahati nandito sa akin.”
Napa-iling si Nana Lupe. “Ni hindi ka man lang bumili ng mga gamit mo.”
“Kailangan nila iyon, eh.”
“Marami namang tumutulog sa orphanage, si Julian lang ay maraming binibigay doon.”
“Iba naman yung bigay ni Julian, iba naman yung sa akin. Saka, malaki ang utang na loob ko dun. Sila nag-alaga at nagpalaki sa akin. Kahit binigay nila ako dito kasi malaki na ako at may ipapalit na sila sa akin doon na mas nangangailangan, malaki pa rin ang naitulong nila sa akin.”
“Pinalaki ka na ni Julian, Janna.”
I smiled at that. Ibinigay ako ng madre superyora kay Julian when I was only seventeen. Mula noon hanggang ngayon ay pinipilit ako ni Julian mag aral. Ayoko na lang talaga. Okay na ako dito, mag-iipon na lang ako para kapag may nangyari at kailangan kong umalis ay may pang simula ako. Alam ni Nana Lupe ang side line ko. Gumagawa ako ng cross stiches pinapa-frame ko, tapos ay pini-picture-an at pinopost online. May mga regular buyer na ako na nakaabang agad. Times five lagi ang presyuhan. Halimbawa ay gumastos ako ng five hundred sa isang trabaho including frame. 2,500 agad ang benta ko. I had big clients lately, may nabenta akong five thousand worth.
Madami naman akong vacant time dito sa bahay kaya nagagawa ko iyon. Simple lang kasi ang trabaho ko, tulungan si Nana Lupe. Kapag busy siya, busy din ako. Taga luto lang naman siya. Yaya siya ni Julian mula nang ipangJannak si Julian, nung lumaki na at umalis ang cook ng mansion, si Nana Lupe ang nag boluntaryo na pumalit.
I had been here for 8 years at si Nana Lupe at para ko nang Nanay. Si Julian ay para kong kapatid. Mabait siya sa akin at spoiled niya ako. He was always joking na nung irekomenda ako sa kanya ay hindi niya ako natanggihan, nakita niya na daw agad ang mapapangasawa niya. That was a good thought. And I love him, bakit hindi. He had everything at napaka bait, alam ko lang talaga na hands off ako dapat sa kanya, may babaing nararapat sa kanya at hindi ako. I’m not a dreamer, I’m a doer and Julian was a dream, so to want him is a no, no.
“Dadating yung house cleaner maya-maya. I lock mo yung kuwarto ni Julian baka pasukin naman.”
Tumango ako, ayaw ni Julian ipalinis sa iba ang silid niya, ipinapakisuyo niya iyon lagi sa amin ni Nana Lupe. Walang katulong sa bahay, side kick ang tawag sa amin ni Julian. Ang house cleaners ay siya na ring tagalaba. Dumadating sila every other day. May boy na nag aalaga ng hardin at naglilinis sa labas. Isang driver na ginagamit ni Nana Lupe kapag hindi niya ako kasama at dalawang security guard na pirming nasa guard house unless tawagin. Sa suma tutal ay aalog alog kami sa napaka laking mansiyon.
“Sigurado kang Ipad lang ang gusto mo sa pasko?” Speaking of the devil. He entered the kitchen dala ang baso ng orange juice.
Napatingin ako. I smiled. Galing kay Julian ang laptop ko three years ago pa, taon taon he was asking what gift I want for Christmas. I didn’t ask for anything the previous two years so he gave me cash na mas malaki pa sa 13th month pay ko. Now I asked for Ipad at nakukulangan pa siya? Ang loko talaga nito. Buti na lang hindi kami abusado ni Nana Lupe. Nana Lupe asked for a new flat screen TV on her room. Five years na kasi yung nandoon. I don’t watch TV kaya naman walang TV sa kuwarto ko.
“Tinatanong kita.” Naupo siya sa stool sa tabi ko. “Bakit naka shades ka? Namamaga ba yang mata mo?”
I saw Nana Lupe smirked.
“Maya-maya malalaman mo kung bakit. Ipad ang gusto ko, kahit yung 2nd edition lang para hindi msyadong mahal.”
“Ipag-sa-shopping kita, luma na yung mga damit mo.”
I looked at him. “May pambili ako ng damit, ayoko lang, nasusuot pa naman ang mga damit ko. Hindi naman ako lumaki mula nung mag-seventeen ako.”
He smiled, ang guwapo talaga niya. “Anong niluluto nyo?”
Si Nana Lupe ang sumagot. “Pecadillo, dadamihan ko para sa mga maglilinis.”
Tumango si Julian. Tumingin ulit sa akin. “May gagawin tayo mamaya sa control room, may ituturo ako sayo.”
I looked at him. Ang control room ay maraming computer at monitors, nandoon lahat. Pati ang control ng security system ng bahay at ng opisina ni Julian. Pati ang negosyo niya sa ibang bansa, minsan kapag hindi siya pumapasok sa opisina ay doon niya kinakausap ang mga tao niya. “Bakit ako?”
“Nag-re-reklamo ka na nagdadala ako ng babae dito sa bahay. Eh di ikaw na lang ang kasama kong gawin iyon.”
“Hindi ako nag re-reklamo ha, pakialam ko naman. Humihingi ka kasi ng date. Bakit hindi na lang sila I-date mo?”
“Bakit ko sila aalukin ng date eh mga trabahador ko lang yun?”
Napatingin ako kay Nana Lupe, naiiling na ngumiti lang siya. Sanay na siya sa amin, para kaming mag asawa kung mag away, and Julian always defend himself. Ayaw niyang sumama ang tingin ko sa kanya bilang lalaki. Hindi niya alam, he would always be my hero.
He kissed my cheek, pinunas ko ng kamay ang pisngi ko, tawa siya ng tawa. “May dadating mamaya, bago ako dumating. Paki estima muna, si Kiel yun, kaibigan ko, balikbayan. Huwag kang magpapaligaw, susuntukin ko iyon!” Tumayo siya. “See yah!” He left the kitchen.
“Kung hindi lang terorista ang Nanay nun at alam kong magiging sakit ng ulo mo, ibubuyo kita kay Julian, mabait na bata iyan at mahal na mahal ko.”
I just smiled. Hindi ko pa nakikita ang Nanay niya at wala akong balak makilala.
Kung makatingin si Kiel, akala mo lalamunin ako. Nakasimangot sa si Julian.
“Bumalik ka nga kung saan ka galing?” He told me.
Napa-isip ako. “Sa Nanay ko? Di ko siya kilala.”
Tumawa si Kiel, lalong sumimangot si Julian. “Umakyat ka sa kuwarto mo. Sabi ko sayo huwag ka nagpapakita sa mga manyak!”
I rolled my eyes. “Eh, di dapat matagal na kitang pinagtaguan.”
Muling tumawa si Kiel. “I like her sense of humor.”
Inilapag ko ang pineapple juice at sandwiches sa coffee table. Ang aga dumating ni Julian, parang inabangan niya talaga si Kiel.
“It’s not for you to like Kiel.” mariing sabi ni Julian. He looked at me. “Umakyat ka na sa kuwarto mo, puwede?”
“Tutulungan ko pa si Nana Lupe sa kusina.”
“Ang daming tao dun, kailangan ka pa niya?”
“Mga cleaners’ yun, nag-mi-miryenda lang.”
“Fine! Umalis ka muna dito at huwag ka munang magpakita.”
I pouted and walked to the kitchen. Tinulungan ko si Nana Lupe sa niluluto niya. Mga isang oras na kami dun at nakaalis na ang mga house cleaners nang pumasok si Julian.
“Umalis na ang bisita mo?” Si Nana Lupe.
He sat on the stool beside me but looked on Nana Lupe. “Sa susunod po na may bisita ako at lalaki… Lalo na kung lalaki, pakiusap huwag ninyong palabasin dun si Janna.” Then he faced me. “At ikaw, huwag kang humaharap sa mga tao ng naka shorts ka!”
Napatingin ako. “Hindi naman ako makapaniwala sa pagiging old school mo. Hinuhubaran mo nga ang mga babae.”
It pissed him. I saw pissed him at the corner of my eyes. He grabbed my wrist, nagulat ako, pati si Nana Lupe ay napatingin.
“Julian…”
“Huwag mo akong pikunin! Akin ka lang, akin! Na-i-intindihan mo?”
Ano ba pinagsasasabi nito? Napatingin ako kay Nana Lupe, nakakunot ang noo ng matanda, nakatingin kay Julian.
I looked back at Julian, sinikap kong hilahin ang kamay ko pero hindi niya binitiwan.
“Mula ngayon kapag may bisita akong lalaki, hindi ka magpapakita. Magbihis ka, we’ll shop for your clothes!” Tumayo siya saka ako binitiwan.
“Hindi kailangan-,”
He gesture his point finger to have me stop from talking. “No buts! Get up from there, sa labas tayo kakain.”
“Huh!”
“I’ve waited for you for so long Janna. You are already twenty five, barely a child. Kung pinagNanasaan ka rin lang ng lahat. I’ll do my claim instead!”
I gasped. “Thirty minutes in the car!” He walked out of the kitchen.
Napatingala ako kay Nana Lupe.
“Akyat na… Ngayon ko lang nakitang nagalit yun sa iyo hindi siya nagbibiro, magbihis ka na.”
“Hindi ko siya maintindihan, bakit ganoon?”
“Itanong mo lahat ng gusto mong malaman sa kanya. I’m sure he would gladly answer.”
“Nana Lupe,”
“Hindi ka sasaktan ni Julian, Pisikal man o emosyonal, magbihis ka na.”
I can’t move.
“Janna!” We heard a yell from the outside. It reverberated around the house.
“Bilis na!” Si Nana Lupe.
I reluctantly went out of the kitchen and went up to my room.
He was very bossy today and I didn’t like it. Nakasimangot ako sa duration ng walking escapade namin sa mall. He chose my clothes, mostly dresses na hanggang tuhod kung hindi man mahaba. Ang pang alis at skirt na hanggang tuhod o jeans ang pambahay. Mostly blouses than plain t-shirt. Lot’s of stiletto’s and wedges. Iisa lang ang pambahay na slipper. Naloloka ako sa kanya. He was changing my entire wardrobe. Napapano ba itong lalaking ito?
Nakakatatlong balik na ang driver sa sasakyan para ilagay ang mga pinamili namin dahil hindi niya na kaya. Sumasakit ang ulo ko kay Julian. I plainly dislike him today. Nang mapagod, nakakakita siya ng buffet restaurant. We got in, hindi ako makakain, naiinis ako. He got me a plate, siya ang naglagay ng foods sa plato ko. He carried it all through out at hinatid ako sa table, then he went back to get his food.
I looked at him from afar. He is everything that every woman dreams about. Ang daming prank callers sa bahay, wanting to talk to him. I can always dream but whatever happen I try not to hope. So bakit ko tinggap lahat ito? Wala lang. Kasi kapag tinanggihan ko ay mag aaway lang kami. Hindi niya ako pakikinggan, maiinis lang ako sa kanya. Ang importante hindi ko ito hiningi.
He walked back and sit beside me. “Bakit hindi ka kumakain?”
“Bakit kailangan mo akong bilhan ng mga ganoon damit. Hindi naman ganoon dati, ah.”
He didn’t look at me. “You will need that.”
“Bakit nga?”
“Because I will announce our engagement and I will bring you with me in different functions.”
“What? Naloloko ka na ba?”
He grinned. “Bakit sa tingin mo nasa bahay ka? Why am I taking care of you?”
“You can’t do that against my will!”
“What’s your reason for not doing it?” He dared.
I stared at him, hindi ako makapaniwala. “Is this your plan from the start?”
“Yes…”
“Kaya mo ako kinuha sa Orphanage?”
“I bought you…” He said in a very hard tone.
“No!”
“Yes… and don’t you dare cry dahil wala namang nakakaiyak, kumain ka!”
I looked at the food. Paano ako kakain? What’s happening. Bakit ako for sale? Bakit niya ako kailangan bilhin? “You have a lot of women.”
“Hindi ko sila gustong pakasalan.”
“Why do you want me?”
He turns to me. He gave me a once over. “Wala ka bang bilib sa sarili mo?”
“I have nothing!” Gigil na sabi ko sa kanya.
He grinned unknowingly. “You don’t have to have anything. I have them. Our union will be beneficial for us both.”
“I don’t have to be married to you!”
“You do, believe me. Huwag na natin pagtalunan ito. Mamaya pupunta ang mama sa bahay with the wedding coordinator. You will talk about the engagement party.”
“No!”
“Yes… Tapusin mo ang pagkain mo, aalis na tayo.”
Natulala ako, ano bang sasabihin ko? Ano bang gagawin ko? “Bakit kailangan mo mag-asawa agad? High School graduate lang ako, walang maipagmamalaki.”
He looked at me patiently. “Janna, your IQ is 125. Hindi mo kailangan makatapos ng college para mapatunayan na matalino ka, although gusto kong mag-aral ka, you being just a high school graduate wont be a hindrance to us.”
“What do you want? Hindi ko ito maintindihan!”
“Shhhh…”
We looked around, nagtitinginan na ang mga tao. I swallowed and look down. God! Paglinawin nyo po ang utak ko.
He took my hand and kissed it. This was a Cinderella story. Except I am no Cinderella, that makes the story invalid and sacrificial. What’s going on?
“Alam ng mama mo na papakasalan mo ako?”
“Since long time ago.”
“Bakit hindi ko alam ito?”
“I was thinking that you will get attracted to me at hindi na kailangang sabihin sayo. But I have been asking for a date. Kahit isa lang. And you think it’s a joke.”
“I’ll give you the date that you want, hindi kailangan magpakasal o maging engage tayo.”
“Too late.”
Why??? Nothing is too late in this world, shoot! I cupped his face. “I’ll give you the date. Kailan mo gusto? Tonight? Tomorrow night?”
Sandali siyang natigilan.
There must be a reason kung bakit niya ako pakakasalan at iyon ang aalamin ko. I swear!
“Tomorrow night.”
“The engagement is off?”
“For now…”
I smiled. “Saan?”
“Sa pool side ng mansion. I will have everything prepared.”
Tumango ako. “That’s better…”
“I hope so…” He stood up. “Let’s go…”
I walked beside him, dumaan siya sa kahera at nagbayad. Then he took my hand and walked me out of the restaurant.
I sighed…
Nilingon ko si Nana Lupe. “Maganda na po ba ako?”
“Ubod ng ganda.”
I smiled.
“Bigla ka yatang napapayag ni Julian makipag date?”
Kesa pakasalan niya ako agad. Hindi ko na sasabihin kay Nana Lupe. “Hindi po ba ako alangan kay Julian?”
“Hindi Janna, maganda ka naman, matangkad at matalino.”
“Pero kung tutuusin parang katulong lang ako dito di ba?”
“Kahit kailan ay hindi ko naramdaman yan.” Ngumiti siya.
I looked away, tama naman siya, mahal kami ni Julian. “Nana, nagbayad ba si Julian para makuha ako sa orphanage?”
Kumunot ang noo ni Nana Lupe. “Si Julian ay regular na nagbibigay sa orphanage na iyon. Paano mo sasabihing binili ka niya? That’s very rude to say.”
I thought about it, tama si Nana Lupe. He’s very rude. “Ibig sabihin, hindi niya ako binili?”
“Kung ang bilihan ay ang pagbibigay niya ng malaki nang kunin ka niya. Limang doble sa normal, siguro nga, pero hindi bilihan ang tamang termino. Karagdagang tulong lang para sa orphanage. They didn’t sell you. They entrusted you to him. Nangako siya na aalagaan ka. At iyon nga ang ginawa niya.” Napapa-English si Nana Lupe when she’s stressing a point and she’s doing it with flying colors.
Niloko ako ni Julian. Tinakot niya ako kanina para matuloy itong date na to? Yari sa akin iyon mamaya! Grrrrr!
“Bumaba ka na, hinihintay ka na ni Julian.”
I reluctantly stand. Yari sa akin yung lalaking iyon, makikita niya! I’ll give him nightmare!
Lumabas ako ng silid. I went down the stairs. I got out of the back entrance. Then I saw him. Beside the pool. Sinalubong niya ako. “Hi, sweetheart.”
I smiled. “Hi!”
Guwapo talaga ang loko. And he was wearing a business attire except the coat, pinaghandaan talaga ang date na ito. Pinaupo niya ako sa isang silya, then he sat across me, kung makatitig, matindi pa kay Kiel kahapon. May waiter na nag se-serve ng pagkain.
We started to eat the soup.
“You are so beautiful, Janna.”
I almost rolled my eyes pero pinigil ko lang. Naghahanap pa ako ng tiyempo.
He ate his soup. Sumabay ako. I touch his hand on the table. Nagulat siya at nag angat ng tingin.
I smiled sweetly. “You look so handsome tonight…”
He smiled. Hindi makapaniwala. Pinisil niya ang kamay ko at hinalikan. Then he stood at itinabi ang upuan sa tabi ko. He faced sideways to face me.
I smiled at him sweetly.
Nagsisimula na ang mokong. He pushed my hair aside and massaged my neck. Pambihira, nakaka L naman talaga. I closed my eyes and stretched my neck. He pulled my head. Next thing I knew he was kissing me already and it’s too late to back out.
It felt so good. His mouth on mine was fiery, and sweet, I love this. He was teaching me how to kiss and I was flying in the air. I pulled his head and tried to kiss him back.
He groaned. “Baby…”
This is my first kiss and I wonder why I waited this long. I felt his hand on my neck, going to the top of my breasts while his other hand was pulling my head more. I am forgeting where I am and what what am I totally doing.
Then he whispered. “Babe, sleep with me tonight…”
Nagising ako. I looked at him.
He was smiling like an angel. Saka ko siya inirapan. “Ano ka, sinusuwerte?” I stood up.
“Hey, saan ka pupunta?”
“Paki mo!”
“Hindi pa tayo kumakain ha!”
“Ipalagay mo yan sa ref! Kakainin ko bukas.”
Gulong gulo siya.
“At huwag mo na akong lolokohin ulit ha! Anong pinagsasasabi mong you bought me! Baka ikaw ang ibenta ko!” I marched to the mansion again.
I still heard him calling me. “Janna! Janna!”
I preferred not to listen. Bahala na bukas pero hindi ako puwedeng linlangin! Adik ba siya?
YOU MIGHT ALSO LIKE:
SEND US A MESSAGE @ FB/ILUVPOCKETBOOKS OR [email protected]