Satin Sheets Romace
Series: THE ENIGMA SAGA VI
BY NIMFA BECK
GAME OVER
“Eunice?”
Napalingon siya likod nang marinig niya ang pangalan niya. Anak ng pitong kuba naman. Kinakabahan na nga siyang i-meet ang mamang ito sa loob. Dito niya pa nakita. Napalunok siya. “Andro! Thank you for the flowers!”
Ngumiti ito nang makalapit sa kanya at walang salitang yumuko at hinalikan siya sa mga labi. Nabigla siya, and she felt some lightning flashed all around them. Was this love? She was electricuted.
Pero kung hindi siya nagkakamali ay nagmura ito.
Bakit? Mali ba ang halik niya?
Series: THE ENIGMA SAGA VI
BY NIMFA BECK
GAME OVER
“Eunice?”
Napalingon siya likod nang marinig niya ang pangalan niya. Anak ng pitong kuba naman. Kinakabahan na nga siyang i-meet ang mamang ito sa loob. Dito niya pa nakita. Napalunok siya. “Andro! Thank you for the flowers!”
Ngumiti ito nang makalapit sa kanya at walang salitang yumuko at hinalikan siya sa mga labi. Nabigla siya, and she felt some lightning flashed all around them. Was this love? She was electricuted.
Pero kung hindi siya nagkakamali ay nagmura ito.
Bakit? Mali ba ang halik niya?
Tumayo ito ng tuwid at nakasimangot na hinawakan ang kamay niya. Pinisil nito iyon at hinalikan. Another flash!
Tiningala niya ito. Her heels were five inches kaya lumevel siya ng konti sa taas nito. “Are they taking our pictures?” bulong niya na alam niyang narinig nito.
Naiiling na naglakad ito papasok sa loob ng hotel habang hawak pa rin ang kamay niya. “Yes,” he answered.
Nasa loob na sila ng lobby nang muli siyang magsalita. “P-pero bakit?”
“Because I am Allesandro Montalia. Period.”
Napapikit siya pero agad ding dumilat dahil naglalakad sila. They went to an exclusive restaurant. They got a reservation which she was sure Andro arranged early today.
They got a good seat in a private corner. Madilim ang lugar. There was a decorated lamp on their table. It was so romantic.
Nang umalis ang waiter matapos siyang alalayang umupo ay umupo na din si Andro sa silya sa harap niya. Hindi pa rin ito makangiti.
“Please,” hindi niya alam kung bakit inabot niya ang kamay nito na nasa ibabaw ng mesa. “Do you feel bad dahil nakita nilang hinalikan mo ako? Will it be on the paper the next day?”
“It could be,” mahina nitong sagot. His thumb finger moved to hold her hand. Napangiti siya sa hitsura ng kamay nila.
“Are you upset and worried na baka isipin nila na girlfriend mo ako?”
Ikiniling nito ang ulo and gave her a lopsided grin. “Girlfriend naman kita. Remember?”
“Then why are you upset?”
“I am more upset to what it does to you. Baka hindi mo iyon gusto and this is our first date. Hindi ko maipapangako na mawawala sila.”
She looked at him deeply.
Sinalubong nito ang tingin niya. “That’s my life.”
“Are they the paparazzi?”
“Yes, baby.”
“You don’t like them?”
“Not always.”
“Iyong paghalik mo sa akin. Is this a part of this game?”
“Of course, and I want you to stop asking me kung iyong mga ginagawa natin ay parte ng laro because you already know the answer. We will act as if it’s real. How can we do that kung palagi mong itatanong kung parte ba ng laro ang ginawa ko?”
Hinintay niya munang umalis ang waiter na nagsalin ng champagne bago siya muling nagsalita. “I will remember that.”
“Please.”
“Eh, paano kung ayaw ko ng ginagawa mo?”
“Don’t you like my kiss?”
She pouted. “Hindi ko masyadong naramdaman kasi biglang nag-flash iyong camera. Akala ko kumidlat.”
Natawa ito.
“And I thought I was electricuted. Alam mo ba iyong sa movie na kapag inlove ka parang kang kinukuryente kapag hinahalikan ka ng taong mahal mo?”
Nakatitig ito sa kanya na para siyang alien.
“Hindi mo pa iyon naramdaman?”
Hindi pa rin ito nagsalita. Nadismaya siya. “Let’s try it again.”
“Mamaya na, kakain pa tayo, eh.”
Dumating ang waiter. They served food and drinks. It was Italian gourmet meal. Tingin niya ay abot langit ang presyo ng mga iyon.
“Do you want to go somewhere private?”
Napatingin siya dito. Ano kaya ang iniisip nito? “To do what?”
“Talk.”
“Puwede naman tayong mag-usap dito.”
Walang kibong itinuloy nito ang pagkain. She didn’t know why the spell was broken. Parang may iniisip ito. Parang may gustong gawin.
“Alam mo ba. I am not supposed to date rich people. Kasi nangako ako sa Papa ko na hindi ako makikipag-date at mag-aasawa ng mayaman. Pero dahil kunwa-kunwarian lang naman ito. Okay lang siguro.”
Rumehistro na parang recorder kay Andro ang sinabi nito. She wasn’t to date rich people? Bakit? At nangako ito sa papa niya? “Why?” maiksing tanong niya.
“Dahil mayaman ang Mama ko. Not rich like you but well off. At iniwan niya kami para balikan ang kinasanayan niyang yaman. Pati ako ay hindi niya nga binalikan. Sabi niya sandali lang daw siyang mawawala. Pero hindi na siya bumalik. Tama si Papa,” may paghihinagpis sa tinig nito.
Hindi niya alam kung may karapatan siyang magtanong. But they were boyfriend and girlfriend. Kaya nga ito nagku-kuwento. It should be okay to ask. “Nasaan ang papa mo?”
“He’s gone a few years ago, liver cancer.”
She was alone? Walang nanay at tatay? At isang babae? “Any relative?”
“Nasa probinsiya. Cebuana ako. Namana ko ang talino ng Mama at Papa. I excel in everything I do including school. Lagi akong scholar. Noong college. I was asked to fly to Manila dahil iyong sponsor ko ay gusto na sa Manila ako mag-aral.”
“What school.”
“University of Asia and the Pacific.”
Whoa! Kaya pala ganoon ito magsalita. Ni hindi matutunugan na galing ito ng probinsiya. “Wala ka ni isa mang kamag-anak na narito sa Manila. Or yung bumibisita lang?”
“My relative don’t even have money to buy a plane ticket. Sa barko siguro. Pero wala naman silang kabuhayan dito.”
“Eh, papaano kung ikakasal ka?”
She shrugged. “Then I’ll be alone. Baka civil wedding na lang.”
“Why would you settle for a civil wedding kung kaya naman ng mapapangasawa mong bigyan ka ng marangyang kasal?”
“Marangyang kasal? Tapos kapag kasal na kami, wala na kaming pang simula dahil naubos na sa kasal.”
She was really thinking and expecting na isang taong simple at malamang ay walang savings man lang ang mapangasawa nito? “Paano kung mayaman?”
She laughed. “Ano ka ba? Hindi ba sabi ko sa’yo hindi ako mag-aasawa ng mayaman?”
Seriously? “Paano kung may mangyari sa atin at mabuntis kita? Hindi ka magpapakasal sa akin. Kahit alukin kita ng kasal?”
Natulala ito.
“I am very very rich, Eunice. And I want you so bad.”
Bigla itong kumilos na parang tatayo. Inabot niya ang kamay nito at hinawakan.
“Stay! O iaakyat kita sa isa sa mga kuwarto sa taas at ikukulong!”
“You can’t do that!”
“Yes I can!”
Tumigas ang anyo nito at napaka dilim ng pagkakatingin sa kanya. But she was still beautiful. And be damned if he would just let her get away.
“Ano ba ang pinagtatalunan natin? Ipinagpipilitan mo na ayaw mo sa mayaman. You are dating me right now and you know that I can buy this damn building! That is how rich I am!”
She swallowed hard while looking at him. “What do you want?”
“We are playing, right? I want your full cooperation.”
“Hindi ko alam kung bakit pumayag ako dito.”
“Because you know that you need it.”
“At nag-aaway tayo?”
“Call it an LQ!”
They both stopped talking. Nagtitigan sila. Dumating ang waiter at nagbayad siya.
“Will you just enjoy?” mariing sabi niya rito. “Cut the hang ups!”
Tumigil naman ito sandali. Then she asked again. “Bakit mo iniisip na mabubuntis mo ako?”
“Because you are my girlfriend and it might happen?”
“I’m sure nakarami ka na ng girlfriend pero wala ka namang nabuntis hindi ba?”
“Accident can happen.”
“Ayoko ng anak na aksidente. Gusto ko iyong gusto ko talagang dumating. Tama ang timing. Kaya nga hindi ako nakikipag-sex. Because prevention is safer than condom.”
Humagalpak siya ng tawa. Grabe talaga ang sense of humor ng babaing ito. Walang dull moment kapag kausap niya. Then he looked at her. “Okay, point taken. Just don’t expect too much prevention from me. And I want you to be true to yourself. Kapag gusto mo. Hindi mo kailangang tumanggi o ilihim. You know what I mean.”
She blushed.
Ahhh, she knew what he meant. Ngumiti siya.
They finish the desert longer. She ate a molten lava chocolate cake. Sarap na sarap ito. Napapangiti siya habang tinitingnan kung paano nito sipsipin ang kutsarita habang inuubos ang laman ng saucer. Nang matapos ay nanghingi ito ng hot water at iyon ang ininom instead of the wine. She used the toothpick, too.
“Bakit ganyan ka makatingin. Hindi ka ba nagtu-toothpick?”
He laughed again. “Baka may dala ka pang pang-gargle.”
“Nasa purse ko.”
Ang lakas ng tawa niya.
Tiningala niya ito. Her heels were five inches kaya lumevel siya ng konti sa taas nito. “Are they taking our pictures?” bulong niya na alam niyang narinig nito.
Naiiling na naglakad ito papasok sa loob ng hotel habang hawak pa rin ang kamay niya. “Yes,” he answered.
Nasa loob na sila ng lobby nang muli siyang magsalita. “P-pero bakit?”
“Because I am Allesandro Montalia. Period.”
Napapikit siya pero agad ding dumilat dahil naglalakad sila. They went to an exclusive restaurant. They got a reservation which she was sure Andro arranged early today.
They got a good seat in a private corner. Madilim ang lugar. There was a decorated lamp on their table. It was so romantic.
Nang umalis ang waiter matapos siyang alalayang umupo ay umupo na din si Andro sa silya sa harap niya. Hindi pa rin ito makangiti.
“Please,” hindi niya alam kung bakit inabot niya ang kamay nito na nasa ibabaw ng mesa. “Do you feel bad dahil nakita nilang hinalikan mo ako? Will it be on the paper the next day?”
“It could be,” mahina nitong sagot. His thumb finger moved to hold her hand. Napangiti siya sa hitsura ng kamay nila.
“Are you upset and worried na baka isipin nila na girlfriend mo ako?”
Ikiniling nito ang ulo and gave her a lopsided grin. “Girlfriend naman kita. Remember?”
“Then why are you upset?”
“I am more upset to what it does to you. Baka hindi mo iyon gusto and this is our first date. Hindi ko maipapangako na mawawala sila.”
She looked at him deeply.
Sinalubong nito ang tingin niya. “That’s my life.”
“Are they the paparazzi?”
“Yes, baby.”
“You don’t like them?”
“Not always.”
“Iyong paghalik mo sa akin. Is this a part of this game?”
“Of course, and I want you to stop asking me kung iyong mga ginagawa natin ay parte ng laro because you already know the answer. We will act as if it’s real. How can we do that kung palagi mong itatanong kung parte ba ng laro ang ginawa ko?”
Hinintay niya munang umalis ang waiter na nagsalin ng champagne bago siya muling nagsalita. “I will remember that.”
“Please.”
“Eh, paano kung ayaw ko ng ginagawa mo?”
“Don’t you like my kiss?”
She pouted. “Hindi ko masyadong naramdaman kasi biglang nag-flash iyong camera. Akala ko kumidlat.”
Natawa ito.
“And I thought I was electricuted. Alam mo ba iyong sa movie na kapag inlove ka parang kang kinukuryente kapag hinahalikan ka ng taong mahal mo?”
Nakatitig ito sa kanya na para siyang alien.
“Hindi mo pa iyon naramdaman?”
Hindi pa rin ito nagsalita. Nadismaya siya. “Let’s try it again.”
“Mamaya na, kakain pa tayo, eh.”
Dumating ang waiter. They served food and drinks. It was Italian gourmet meal. Tingin niya ay abot langit ang presyo ng mga iyon.
“Do you want to go somewhere private?”
Napatingin siya dito. Ano kaya ang iniisip nito? “To do what?”
“Talk.”
“Puwede naman tayong mag-usap dito.”
Walang kibong itinuloy nito ang pagkain. She didn’t know why the spell was broken. Parang may iniisip ito. Parang may gustong gawin.
“Alam mo ba. I am not supposed to date rich people. Kasi nangako ako sa Papa ko na hindi ako makikipag-date at mag-aasawa ng mayaman. Pero dahil kunwa-kunwarian lang naman ito. Okay lang siguro.”
Rumehistro na parang recorder kay Andro ang sinabi nito. She wasn’t to date rich people? Bakit? At nangako ito sa papa niya? “Why?” maiksing tanong niya.
“Dahil mayaman ang Mama ko. Not rich like you but well off. At iniwan niya kami para balikan ang kinasanayan niyang yaman. Pati ako ay hindi niya nga binalikan. Sabi niya sandali lang daw siyang mawawala. Pero hindi na siya bumalik. Tama si Papa,” may paghihinagpis sa tinig nito.
Hindi niya alam kung may karapatan siyang magtanong. But they were boyfriend and girlfriend. Kaya nga ito nagku-kuwento. It should be okay to ask. “Nasaan ang papa mo?”
“He’s gone a few years ago, liver cancer.”
She was alone? Walang nanay at tatay? At isang babae? “Any relative?”
“Nasa probinsiya. Cebuana ako. Namana ko ang talino ng Mama at Papa. I excel in everything I do including school. Lagi akong scholar. Noong college. I was asked to fly to Manila dahil iyong sponsor ko ay gusto na sa Manila ako mag-aral.”
“What school.”
“University of Asia and the Pacific.”
Whoa! Kaya pala ganoon ito magsalita. Ni hindi matutunugan na galing ito ng probinsiya. “Wala ka ni isa mang kamag-anak na narito sa Manila. Or yung bumibisita lang?”
“My relative don’t even have money to buy a plane ticket. Sa barko siguro. Pero wala naman silang kabuhayan dito.”
“Eh, papaano kung ikakasal ka?”
She shrugged. “Then I’ll be alone. Baka civil wedding na lang.”
“Why would you settle for a civil wedding kung kaya naman ng mapapangasawa mong bigyan ka ng marangyang kasal?”
“Marangyang kasal? Tapos kapag kasal na kami, wala na kaming pang simula dahil naubos na sa kasal.”
She was really thinking and expecting na isang taong simple at malamang ay walang savings man lang ang mapangasawa nito? “Paano kung mayaman?”
She laughed. “Ano ka ba? Hindi ba sabi ko sa’yo hindi ako mag-aasawa ng mayaman?”
Seriously? “Paano kung may mangyari sa atin at mabuntis kita? Hindi ka magpapakasal sa akin. Kahit alukin kita ng kasal?”
Natulala ito.
“I am very very rich, Eunice. And I want you so bad.”
Bigla itong kumilos na parang tatayo. Inabot niya ang kamay nito at hinawakan.
“Stay! O iaakyat kita sa isa sa mga kuwarto sa taas at ikukulong!”
“You can’t do that!”
“Yes I can!”
Tumigas ang anyo nito at napaka dilim ng pagkakatingin sa kanya. But she was still beautiful. And be damned if he would just let her get away.
“Ano ba ang pinagtatalunan natin? Ipinagpipilitan mo na ayaw mo sa mayaman. You are dating me right now and you know that I can buy this damn building! That is how rich I am!”
She swallowed hard while looking at him. “What do you want?”
“We are playing, right? I want your full cooperation.”
“Hindi ko alam kung bakit pumayag ako dito.”
“Because you know that you need it.”
“At nag-aaway tayo?”
“Call it an LQ!”
They both stopped talking. Nagtitigan sila. Dumating ang waiter at nagbayad siya.
“Will you just enjoy?” mariing sabi niya rito. “Cut the hang ups!”
Tumigil naman ito sandali. Then she asked again. “Bakit mo iniisip na mabubuntis mo ako?”
“Because you are my girlfriend and it might happen?”
“I’m sure nakarami ka na ng girlfriend pero wala ka namang nabuntis hindi ba?”
“Accident can happen.”
“Ayoko ng anak na aksidente. Gusto ko iyong gusto ko talagang dumating. Tama ang timing. Kaya nga hindi ako nakikipag-sex. Because prevention is safer than condom.”
Humagalpak siya ng tawa. Grabe talaga ang sense of humor ng babaing ito. Walang dull moment kapag kausap niya. Then he looked at her. “Okay, point taken. Just don’t expect too much prevention from me. And I want you to be true to yourself. Kapag gusto mo. Hindi mo kailangang tumanggi o ilihim. You know what I mean.”
She blushed.
Ahhh, she knew what he meant. Ngumiti siya.
They finish the desert longer. She ate a molten lava chocolate cake. Sarap na sarap ito. Napapangiti siya habang tinitingnan kung paano nito sipsipin ang kutsarita habang inuubos ang laman ng saucer. Nang matapos ay nanghingi ito ng hot water at iyon ang ininom instead of the wine. She used the toothpick, too.
“Bakit ganyan ka makatingin. Hindi ka ba nagtu-toothpick?”
He laughed again. “Baka may dala ka pang pang-gargle.”
“Nasa purse ko.”
Ang lakas ng tawa niya.